Wanneer je 89 jaar oud bent, zoals De heer Thijssen, gaan de dagen langzaamaan voorbij. Vanachter het raam ziet hij dagelijks de zon opkomen en weer onder gaan.
De wereld wordt kleiner en van veel dierbaren, waaronder zijn lieftallige vrouw, heeft de heer al afscheid moeten nemen. Zijn kinderen en kleinkinderen zijn al groot maar plezieren hem nog regelmatig met een bezoekje.
Meneer Thijssen heeft leeftijd gerelateerde klachten, is bijvoorbeeld minder mobiel, heeft een verminderd evenwicht waarvoor hij een rollator gebruikt, en zijn spierkracht en conditie is de afgelopen maanden afgenomen.
“Het onkruid in de tuin staat hoog” zegt meneer tegen de ergotherapeut, “ik kon het niet meer bijhouden”. Door de klachten die meneer Thijssen heeft kan hij zijn geliefde tuin niet meer onderhouden.
De ergotherapeut is ingeschakeld in verband met doorzitplekken op zijn zitvlak. De thuiszorg geeft aan dat meneer al een hele tijd niet meer in bed wil slapen. Meneer heeft een heerlijke relaxfauteuil, nog van zijn vrouw, waar hij overdag en ’s nachts lekker in zit en ligt.
Meneer Thijssen heeft hier zelf geen probleem mee, en de wondjes op zijn stuit? “Ach die zijn niet zo comfortabel maar er is mee te leven” en “ik hoef niet zo lang meer, ik heb een mooi leven gehad”. Ondanks dat de hulpvraag met name komt van de thuiszorg en de kinderen, staat meneer wel open voor hulp.
Tijdens de anamnese vraagt de ergotherapeut onder andere naar de reden dat meneer niet meer in zijn bed wil slapen. Er wordt een analyse gedaan en een observatie van de transfer in- en uit bed. De klachten worden hierbij besproken en de dagelijkse routines en gewoonten in het staan, zitten, bewegen en lopen. De zit- en lighouding wordt geobserveerd en gemeten. Daarbij wordt de drukverdeling van het zitvlak ook bekeken. Op basis van de observaties wordt een 24 uur houdingsplan gemaakt.
Het kan een valkuil zijn om als ergotherapeut de oplossing te zoeken in dat wat ‘normaal’ is, het ‘normaal’ na te streven. Want het is toch ‘normaal’ om ’s nachts in bed te liggen? Maar wat is ‘normaal’? En wie bepaald wat ‘normaal’ is? En is het fair om tegen een man van 89 jaar te zeggen dat hij ’s nachts in bed moet gaan liggen? Meneer voelt zich veilig, comfortabel en vertrouwd in de relaxfauteuil van zijn overleden vrouw en slaapt daar fijner dan in het bed. Daarnaast gaat het in- en uit bed komen erg moeizaam door verminderde mobiliteit.
Het uitgangspunt is van meet af aan dat kwaliteit van leven voor meneer voorop staat. In afstemming met meneer betekende dit dat hij minder pijn wilde hebben aan zijn zitvlak en de nacht door kon brengen op de manier waarop hij dat wenste.
Om dit te bereiken heeft de ergotherapeut de volgende interventies ingezet:
- Voorlichting/educatie over het ontstaan en in stand houden van doorzitplekken en het belang van afwisselen van houding en bewegen.
- Een curatief zitkussen in de relaxfauteuil geplaatst en de zithouding ingesteld op het lichaam van meneer met een optimale drukverdeling.
- Middels een bedbeugel en een wendylet de transfer in bed vergemakkelijkt waardoor meneer weer in staat was om zelfstandig in/uit bed te komen. Daarnaast stond meneer er voor open om minimaal één keer per dag op zijn zij in bed te gaan liggen om de druk op zijn zitvlak te verminderen.
- Meer beweging door de dag, hiervoor is samenwerking gezocht met een geriatriefysiotherapeut.
Dit resulteerde erin dat binnen drie weken de wondjes van meneer op zijn zitvlak genezen waren.
Meneer geeft aan dat hij blij is met de hulp van de ergotherapeut op een manier die bij hem paste maar zonder dat er iets opgedrongen is.
Met ergotherapie een hoge kwaliteit van leven in je laatste levensfase.