Je bent jong en hebt een fysieke beperking, wat betekent dat op het gebied van seksualiteit?
Bij kinderergotherapie wordt al snel gedacht aan hulpvragen op het gebied van schoolse vaardigheden. Schrijven, kleuren en planmatig werken bijvoorbeeld. Dit zijn veel voorkomende vragen, net als vragen die te maken hebben met de zelfverzorging, zoals aankleden en veters strikken. Dit zijn allemaal hulpvragen die met name voorkomen bij kinderen van de basisschoolleeftijd.
Maar als kinderergotherapeut heb je natuurlijk ook te maken met pubers en adolescenten. Hulpvragen zijn dan vaak van een andere aard, omdat voor deze groep prioriteiten op een ander vlak liggen. Als ergotherapeut richt je je samen met de cliënt op een activiteit die betekenisvol is. Denk bij deze groep aan activiteiten als gamen, studeren, zelfstandig naar vrienden kunnen gaan of een sport beoefenen.
Een ander belangrijk, maar vaak ook te weinig belicht thema, is seksualiteit. Het voelt vaak wat onwennig om hierover in gesprek te gaan met je cliënt, maar eigenlijk is het heel normaal, toch?
Stel je voor; je bent 17 jaar en je vraagt je af of je door de lichamelijke beperkingen die je hebt, wel in staat bent om seksueel actief te zijn. En hoe dan?! Het is heel spannend om hierover in gesprek te gaan, zeker op die leeftijd. Toch is dit een hulpvraag die ik laatst heb besproken met mijn cliënt. We bekeken de hulpvraag op een heel praktische en zakelijke manier en richtten ons vooral te op wat er wél zou kunnen. Welke bewegingen lukken er? Welke houdingen kun je aannemen en handhaven? Wat kun je doen als het toch te zwaar wordt?
Het is bij dit soort hulpvragen essentieel dat er een goede vertrouwensband is tussen ergotherapeut en cliënt. Je bespreekt iets wat heel persoonlijk is en het heeft vaak even tijd nodig om hieraan te wennen. Maar het is een zó belangrijk onderwerp! Zoals ik eerder noemde, is seksualiteit een onderwerp dat naar mijn mening te weinig wordt belicht, terwijl de hulpvragen op dit gebied er absoluut zijn. Niet alleen bij jongeren, maar denk ook aan volwassenen die door bijvoorbeeld NAH te maken krijgen met lichamelijke beperkingen. Er heerst nog steeds een taboe op, maar ik hoop dat de ergotherapeuten van de huidige generatie het aandurven om hier toch mee aan de slag te gaan.
Maak betekenisvol handelen mogelijk!